HERPLAATSER ERVARINGEN
Hier vind u ervaringen van mensen die kozen voor een herplaatser
Hoi John,
Onze ervaring met een herplaatser.
Begin januari van dit jaar is onze lieve CC Django plotseling overleden op bijna 9-jarige leeftijd. Mijn maatje, mijn allessie!
Stuk van verdriet, heb ik contact met John opgenomen om aan te geven weer interesse te hebben voor een pup. Nog niet meteen natuurlijk, want dat vond ik te snel. Eerst moest het verlies van Django een plekje krijgen. Toen er een dekbericht bekend werd zou de pup realiteit gaan worden.
Na het overlijden van Django kon ik weer parttime gaan werken waardoor het gevoel voor het hebben van 2 CC’s extra werd versterkt. Twee pups tegelijk opvoeden is geen optie voor ons. John opperde het idee om een herplaatser in huis te nemen. In het begin was ik daar geen voorstander van, omdat ik mijn CC’s altijd vanaf pup af aan had opgevoed en er daardoor wederzijds volledig vertrouwen aanwezig was. En een CC is nou niet bepaald een klein hondje. Totdat John belde met de mededeling dat er een reu van 3 jaar herplaatst moest worden, wegens omstandigheden. Volgens hem zou dit qua karakter een goede match zijn voor ons. De hond woonde ongeveer een half uur bij ons vandaan en via mail heb ik een afspraak gemaakt met de baasjes om te gaan kijken. Dit was liefde op het eerste gezicht. De hond was aanhankelijk, luisterde goed naar zijn baasjes, was enthousiast, goed met kinderen en waakzaam naar vreemden. We zijn mee gaan wandelen naar het bos en ook dat zag er allemaal veelbelovend uit. Er was duidelijk een klik, wat wij en zijn baasjes heel erg belangrijk vonden. Hierdoor hebben zij en wij besloten om Dax een week op proef bij ons in huis te laten komen wonen.
Inmiddels woont Dax ruim een maand bij ons. Alle beren waarvan ik dacht dat ze op de weg zouden komen lopen, zijn weg gebleven. Mede dankzij de goede adviezen van John en een beetje meer vertrouwen in onszelf. Dax is een fantastisch lieve hond, die erg graag knuffelt. Laten wij daar nu ook net van houden . Soms probeert hij ons uit en is hij zogenaamd een beetje traag van begrip, maar dat komt ook wel goed. Zoals ze zeggen, de aanhouder wint en geduld is een schone zaak.
Nu is het afwachten tot de pup bij ons kan komen wonen en dan is ons CC-roedeltje weer compleet. Bedankt John!
Groetjes Natascha & Franky
Hallo allemaal,
Ook wij willen graag onze bijdrage leveren, wat betreft onze ervaringen met de herplaatsers.
SOLO
Op 25 september 1998 zag onze 1e cane corso Campo di Cavallo Solo Eleven het levenslicht.
Solo was afkomstig uit Sliz (Jade) x Athos (Dino)
Een geweldige hond, met een waanzinnig karakter en ze was een vriendin voor het leven.
Toen Solo 6 jaar was zijn wij naar Duitsland vertrokken en hebben wij als gastgezin mogen fungeren.
In samenwerking met John kwam hier een teefje bij van 5 maanden oud genaamd Nafradi Betonika (omgedoopt tot Kyra) een import teefje uit Hongarije.
KYRA
Kyra en Solo waren de perfecte match wat vriendinnen betreft en weken niet van elkaars zijde.
Een lastige tante is het wel geweest, in die 5 maanden in Hongarije had ze totaal geen opvoeding genoten, dus voor ons de opdracht om haar weer in het gareel te brengen.
Dit is goed gelukt mogen we wel zeggen want ze luistert nu perfect.
Toen Kyra nog net geen 2 jaar was, waren we bij John op visite en hij had een geweldige lompe lange slanke reu als herplaatser, een loebas 1e klas, en super lief. Campo di Cavallo Roman. 2,5 jaar oud
ROMAN
Het was hier thuis het gesprek van de dag, wat is hij leuk he!? En lief! Wat denk je zou het gaan met die 2 meiden? En natuurlijk de kinderen niet te vergeten? En ja hij is wel 2,5 jaar oud, kunnen we die nog vormen en kneden, eventuele gebreken die wij niet zo leuk vinden uit hem halen?
De volgende dag is Ferry naar John gegaan en heeft hem meegenomen op proef.
We hebben hem nooit meer terug gebracht.
Wat een geweldig beest zeg!
Roman en Kyra zijn ook nog papa en mama geworden van 5 hele lieve pupselkinderen.
Solo werd ziek en moesten we met 12 jaar en 5 maanden in laten slapen, dit was op 27 januari 2011 waarop Kyra en Roman achterbleven.
We hebben het toen een hele tijd met 2 honden moeten stellen, maar het was een mooi aantal.
DOLCI
Ja dan stap je maart 2014 de keuken in met zoonlief, en dan zit Danique met een pup in haar shawl die ze Rocko had genoemd. Het was een teefje maar goed.
Rocko was een nakomertje een vinnige tante die ook nog wat extra aandacht nodig had.
PFFF , ik en mijn zoon waren om, maar ja er zit nog een persoon, in de vorm van mijn echtgenoot, thuis die ook mee moet beslissen. Na veel gezeur, oke doe maar dan. Dus als een speer bench neerzetten alles puppyproef maken en weer naar John en Danique gereden.
Rocko werd omgedoopt tot Dolci en was zo verschrikkelijk klein, ze kon hier echt nog niet los op het erf, het was net een konijntje zo klein was ze nog.
Dus longeerlijnen uit de kast en Dolci moest voorlopig aan de lange lijn als wij er niet bij waren.
En ineens eind april 2014 ging onze Roman inmiddels 10 jaar oud zo hard achteruit, dat we op 5 mei 2014 de beslissing moesten nemen hem in te laten slapen.
Weer verdriet om een maatje die wegvalt, het hele gezin was verdrietig.
Maar hij heeft hier een super leven gehad, die gedachte brengt je altijd weer troost, want waar was hij anders terechtgekomen als wij hem niet mee hadden genomen? Wat voor leven had hij dan gehad?
Mijn man had zoiets van, oke we hebben er weer 2, het heeft zo moeten zijn, Kyra en Dolci hebben elkaar, die 2 meiden zijn dikke mik, dus nu houden we het gewoon bij 2 en er komt geen 3e hond meer bij.
NICK
En dan kom je natuuuuurlijk weer bij John, Da's de pech(lees mazzel) als je 10 minuten bij elkaar vandaan woont.
Het was oktober 2014. We zitten te praten over herplaatsing bladiebladiebla. Hij staat op, zegt wacht even ben zo terug. Wij meteen tegen elkaar, WE DOEN HET NIET HOOR!!!!!!!! En ja natuurlijk, hij komt de keuken in met ...
Campo di Cavallo Nick geboren 7 mei 2013.
We waren allebei helemaal om, weer zo'n lekker ding, en die kleurrrr, die hadden we nog niet in ons assortiment gehad.
Er was 1 MAAR, Nick kon maar voor 1 dag mee want de volgende dag moest hij weer naar zijn oude baasje terug.
Ze wilde het nog 1 keer proberen met hem, Nick ging niet zo goed met de Reu die de dame al 9 jaar had.
En na een korte time out, wilde ze kijken of het nu wel weer ging.
Nick meegenomen en voorgesteld aan de dames, Kyra was geen punt, maar die kleine zwarte feeks was echt een drama, maar we hebben ze lekker laten gaan, en na een beetje bekvechten over en weer, vlogen de bloembakken en stoelen hier over het erf, ik heb echt nog nooit 2 van die maffe honden meegemaakt.
Gespeeld en gerend tot ze allebei doodmoe neerploften.
Maar helaas hij moest de volgende ochtend weer weg en ik heb echt tranen met tuiten gehuild.
In die nog geen 24 uur dat hij hier kennis had gemaakt moesten we alweer afscheid nemen.
John had belooft me op de hoogte te houden wat Nick betreft maar we hoorden maar niets van hem.
En als ik hem belde, kon hij alleen maar antwoorden, ze heeft niet meer gebeld dus ik denk dat het nu toch goed gaat met Nick en die reu. Fijn voor die dame maar sneu voor ons.
En toen eind november 2014 , Ferry zijn tante en oom waren hier ook, ging de telefoon.
John belde; hey hoe is tie ermee?
Ik; ja goed en met jou?
John; ja ook goed, en meteen erachter aan. Ik heb nog een leuke formentino reu voor je hier en hij heet Nick !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ben huilend het erf opgerend, en we zijn hem met zijn allen op gaan halen.
Nick onze nieuwe aanwinst.
Onze nieuwe herplaatser.
De Dankbaarheid die je van een hond krijgt is met geen pen te beschrijven.
Maar ook het lastige hoort er natuurlijk bij.
Het aftasten van elkaar, kent hij commando's, hoe is hij met kippen, hoe gaat hij met geiten en andere dieren?
Daar zijn we na bijna een half jaar nu wel achter, hij is nog jong en moet nog veel leren.
Hij heeft af en toe wel eens een terugval van fout gedrag wat we bijgeschaafd hebben tot op zekere hoogte, maar we komen er wel.
We gaan met onze dieren een mooie toekomst tegemoet.
Voor ons niets anders meer dan een herlaatser.
Monique en Ferry
Goedemorgen,John
Hierbij enkele foto's van een zeer gelukkige,gezellige en vrolijke Jack ( die wij Vito genoemd hebben)
Wij hebben er dan ook geen seconde spijt van een al wat oudere hond in huis gehaald te hebben.
Het is 'n topper!!
Groetjes Hans & Ceciel Post
Hallo John,
Hier even een berichtje van ons.
Jones ( 3-jarige cane corso reu) is nu 2 maanden bij ons Het gaat goed.
Toen vorig jaar november onze 5 jaar oude ( lees: jonge) cane corso Diesel overleed was dat voor ons een groot verlies.
Toen jij ons attendeerde op een herplaatser moesten wij daar eerst over nadenken. Tot nu toe hadden we een hond altijd vanaf pup af aan gehad en dat beviel goed.
Toch zagen we wel voordelen in een iets oudere hond. De hond was al zindelijk en we konden er ook gelijk wat langere afstanden mee lopen. Zo gezegd zo gedaan.
23 december 2012 kwam Jones bij ons; een 3 - jarige cc reu; hoe zal ik hem omschrijven: vertederend, onstuimig, graag in gezelschap van mensen, kwijlend, niet moe te krijgen, af en toe sub-comateus, selektief gehoor,alert, luid snurkend ,vrolijk en altijd blij als baas /bazinnetje weer thuis komt, kortom : we willen hem niet meer missen.
De eerste 4 weken ( ook op advies dierenarts) Jones aan de lijn gehouden. Hij moest toch wennen aan zijn nieuwe omgeving maar ook aan alle nieuwe prikkels. Inmiddels loopt Jones regelmatig los; is hij vrienden met tig veel honden uit de buurt; loopt hij regelmatig hard met zijn bazinnetje en gedraagt hij zich als een volwaardig lid van ons gezin.
Een konsequente opvoeding is erg belangrijk gebleken ( voor wie niet....) Een pup kun je af en toe nog eens in de bench zetten als hij op zijn plek moet blijven; bij een hond van 50 kg gaat dat toch iets moeizamer. Veel geduld en konsequent zijn doen wonderen; je krijgt er uiteindelijk veel voor terug.
Een herplaatser heeft voor ons positief uitgepakt. Wij begrijpen dat dit natuurlijk niet altijd zo eenvoudig werkt. Onze bevinding is dat het toch de moeite waard is om erover na te denken.
groetjes: klaas en Hilda en Jones!
